His poetry remains as vital and wondrous as ever, but it is still difficult to accept that National Poet of Belarus Ryhor Baradulin, who died eleven months ago, is no longer with us.
To his memory and with continuing thanks and appreciation to his widow Valjantsina Baradulina.
Яго вершы застаюцца мужным й суцяшальным нерушам, за тое цяжка верыць, што дзед Рыгор ужо амаль год не з намі.
У яго памяць і з падзякай ды пашанай да спадарыні Валянціны.
Чалавек не ўзнікае так —
Чалавек не ўзнікае так —
Ён збываецца, адбываецца
Як ратай,
Як дзівак,
Як мастак,
Ад якога свет адбіваецца.
Чалавек не знікае так,
Бы ў кішэні вякоў пятак.
Ён сціраецца аб дарогі,
Разбіваецца аб адчаі,
Пераходзіць ва ўсе трывогі
Веку,
Што яго прыручае.
Перш чым вочы заслоняць векам,
Чалавек хоча стаць чалавекам.
Ryhor and Valjantsina Baradulin, Vushachy 2010. Рыгор і Валянціна Барадуліны, Вушачы 2010 г.
