The Bench I/Лаўка (частка І)
What can seem more prosaic than the plain wooden bench in front of almost every village house in Belarus? And yet the bench is the pivot of social life, the village agora, the permanent observation post. The bench is the witness to the changing fortunes of the village and at the same time a testament to Belarusanness beyond time. Together with the fence behind it, the bench is the clubhouse for the bands of kids visiting granny for the summer. It is the place where men gather on a holiday to tell fishing tales. It is the place where, after a long day’s work or in the later years of her life, the homeowner sits to take in the afternoon sun, to let the evening meal simmer, to chat with neighbors, to wait for the cow to come home, to observe the passing traffic, to guide the stranger asking for directions — and, having sized him up in an instant, to give him spirited advice about life.
Што можа здавацца больш празаічным за звычайную драўляную лаўку, што ёсьць ледзьве не перад кожным вясковым беларускім домам? Але менавіта вакол лаўкі круціцца мясцовае грамадскае жыцьцё. Лаўка – вясковая агора. Лаўка – сталы пост, сведка зьменлівасьці фартуны і адначасова сьведчаньне пра пазачасную беларускасьць. Разам з плотам лаўка – месца збору цэлых бандаў дзяцей, падкінутых бабулям на лета. Гэта месца, дзе ў сьвяточны дзень мужчыны зьбіраюцца пагутарыць пра рыбалку. Гэта месца, дзе гаспадынька можа пасядзець, пагрэцца ў ласкавых промнях перадвечаровага сонца і паразмаўляць з суседзямі, пакуль згатуецца ў печцы вячэра, пакуль карова прыйдзе дадому. Гэта месца, адкуль выгодна паглядзець на мінакоў, і калі вандроўнік папытаецца дарогі, імгненна ўбачыць яго навылёт і даць добразычлівыя жыцьцёвыя парады.
Near Mir 2006/Міршчына 2006 год
