Family farming in Polesia: making cottage cheese. Tsjerablichy 2016.
See photos of the day for March 12, 2020 for an explanation of my view why it is more accurate to call Belarusian homesteaders in villages family farmers rather than “peasants”.
Сямейнае фермерства на Палесьсі: выраб тваражку. Цераблічы 2016 г.
У кантэксце працягу беларускамі ўладамі савецкіх палітыкаў калектывізаванай сельскай гаспадаркі ды забароны прыватнай ўласнасьці палявай зямлі й лясоў, беларусі ня лічаць гаспадароў і гаспадыняў у вёсках фермерамі. Фермерам лічаць чалавека, які бярэ гектары пад арэндай, выкарыстоўвае буйную тэхніку ды прадае свой ураджай, свае прадукты оптам. Нібыта слова фермер нагадвае стэрэатып куркуля.
Хаця з пункту гледжаньня гэтага звычайнага амерыканца, упарадкаваныя двор і плот, плённыя й прыгожыя сад і агарод вакол беларускай вясковай хаты й пільны клопат, якім сем’і ў вёсках працуюць над абмежаванымі соткамі часова й адвольна раздадзенымі кальхозамі нагадваюць падыход да жыцьця й працы амерыканскага фермера.
Іншымі словамі, у верным кіраваньні свайго гаспадарства ад пакаленьня на пакаленьне й пры часах гараваньня, у волі трымаць парадак на двары, у бясконцай працы рамонту, у сваёй любовы да хлебы, у сваёй практычнасьці й асьцярожным здаровым сэнсу, у сваім абавязацельстве да сям’і й продкаў і ў сваёй веры ў Бога, беларускія гаспадары й гаспадыні ў вёсках столькі фермерамі, колькі амерыканскія фермеры.
Пагэтаму буду працягваць называць беларускіх вясковых гаспараў і гаспадыняў сямейнымі фермерамі.
