The Bench (part XV): after a summer day’s work in the garden, Tsjerablichy 2016. Лаўка (частка XV): вячэрняя гутарка пасьля працы ў агародзе, Цераблічы 2016 г.
What can seem more prosaic than the plain wooden bench in front of almost every village house in Belarus? And yet the bench is the pivot of social life, the gathering place of generations on a feast-day evening, the village agora, the permanent observation post. The bench is the witness to the changing fortunes of the village and at the same time a testament to Belarusianness beyond time. It is the place from which to observe the passing traffic, to guide the stranger asking for directions — and, having sized him up in an instant, to give him spirited advice about life.
Што можа здавацца больш празаічным за звычайную драўляную лаўку, што ёсьць ледзьве не перад кожным вясковым беларускім домам? Асабліва як стаіць моўчкі пад сьнегам. Але менавіта вакол лаўкі круціцца мясцовае грамадскае жыцьцё. Лаўка – вясковая агора. Лаўка – сталы пост, сведка зьменлівасьці фартуны і адначасова сьведчаньне пра пазачасную беларускасьць. Гэта месца, адкуль выгодна паглядзець на мінакоў, і калі вандроўнік папытаецца дарогі, імгненна ўбачыць яго навылёт і даць добразычлівыя жыцьцёвыя парады.
