Portraits of Polesia: Granny Prosja (98), Tsjerablichy 2016. It is an inspiration to stop by and greet Granny Prosja, but difficult to find her sitting still as she tends the chickens and works diligently in the garden every day.
Партрэты Палесься: бабуля Прося (98), Цераблічы 2016 г. Заўсёды дае натхненьне зайсьці да бабулі Просі, але рэдка знойдзеш яе на ганку, бо кожны дзень клапоціцца па гаспадарцы ў двары й на агародзе.
Granny Prosja’s hands: hard-working, protective, guiding. Yet ever graceful and always in their proper place. I think Belarusan hands reveal most eloquently Belarusans’ distinctive and instinctive traditions and attachment to place.
Рукі бабулі Просі: працавітыя, абараняльныя, ды навучальныя але абавязкова зграбныя, дбайныя, і, як заўсёды, складзеныя належным чынам. На мой погляд, рукі найбольш красамоўна сведчаць пра адметныя беларускія традыцыі, адметны беларускі код росту і пачуццё месца.
