АЗІМЫ ДУБ
Смалілі ў цябе
Вайны перуны,
Спазнаў паклоны,
Запомніў праклёны.
Ды не адстала ні карыны
Ад цела твайго,
Зялёны.
У хмурыне чупрыны
Дазволіў ты
Раскашавацца зорам,
Каб хцівасьцю ўсьмяглі
Злыя раты,
Зайздросьнікі ўспомнілі сорам.
Сыноўняму сэрцу
Балюча люб,
Каранаваны кронай нязьгіннай,
Край мой спаконны —
Азімы дуб
З выпаленай сэрцавінай.
Рыгор Барадулін
Dzjaniski 2016. Дзяніскі 2016 г.