In honor of the 120th anniversary of the birth of the great early-20th-century Belarusian poet Maksim Bahdanovich (December 9, 1891 – May 25, 1917).
In one laconic, stunning verse, Maksim Bahdanovich’s poem Летапісец (Ljetapisjets – The Chronicler) ennobles those writers who undertake the lonely, painstaking effort to recover and honor the nation’s language and memory:
And the selflessly devoted bee knows how to fill the comb with honey even from bitter flowers
Паклон Максіму Багдановічу (9 снежня 1891 – 25 траўня 1917 г.):
Так рупная пчала
Умее ў соты мёд збіраць і з горкіх кветак
Летапісец
Душой стаміўшыся ў жыццёвых цяжкіх бурах,
Свой век канчаю я y манастырскіх мурах
I пільна летапіс другі ўжо год пішу:
Старанна літары малыя вываджу
I спісваю усё ад слова і да слова
3 даўнейшых граматак пра долю Магілёва.
I добрыя яго, і кепскія дзяла
Апавядаю тут. Так рупная пчала
Умее ў соты мёд збіраць і з горкіх кветак,
I бачанаму мной — я годны веры сведак.
Хай тыя ведаюць, што з’явяцца па нас,
Ўсю праўду пра жыццё y наш і прошлы час,
Пра войтаў, лаўнікоў, і райцаў, і паспольства,
Пра розных каралёў і бітвы і пасольства,
Што тут чынілася y даўнія гады,
Што думалі, чаго жадалі мы тады,
За што змагаліся, як баранілі веру, —
Хай зведаюць усе патомкі праз паперу!
Яно забудзецца, умрэ, з вадой сплыве, —
I вось y спомінах устане, ажыве,
Калі знайдуць маё няхітрае пісанне
Пра гэтае жыццё, надзеі, справаванне…
Так мора — ў Гданску я чуваў, — прымчыць вадой
Бутэльку к берагу, аблітую смалой,
Усю ў дробных ракаўках і ў ціне. Не замала
Яна была ў вадзе і шмат чаго спаткала.
Рыбалкі вылавяць бутэльку, разаб’юць
I, як трапляецца, быць можа ў ёй знайдуць
Ліста. За звычаю марскога гэтак весьці
Нам, патапаючы, шлюць людзі. Ў моры дзесьці
Загінулі яны, і, можа, сотні год
3 тых часаў працяклі, і згінуў іх народ,
I ўсё змянілася, і ўжо пра іх забылі.
Вы, літары, цяпер нанова ўсё збудзілі!
I людзі зведаюць аб правілах сваіх,
Аб горы, радасцях і аб прыгодах іх,
Каму маліліся, чаго яны шукалі,
Дзе на глыбокім дне іх крыюць мора хвалі.
National Poet Ryhor Baradulin’s Writing Desk, Vushachy 2006. Пісьмовы стол Народнага паэта Рыгора Барадуліна, Вушачы 2006 год.
