Trinity Monday photo expedition through Pinsk and Stolin Districts: Polkhava, Mjasjatsichy, Vujvichy, Tyrvovichy, Sitsitsk, Plotnitsa, Rukhcha, Radchytsk, Stolin, Davyd-Haradok.
Фотавандроўка ў дзень Сьвятога Духа па Пінскім і Столінскім раёнах: Полхава, Мясяцічы, Вуйвічы, Тырвовічы, Сіціцк, Плотніца, Рухча, Радчыцк, Столін, Давыд-Гарадок.
From Polkava one soon arrives in Mjasjatsichy, with its Orthodox church of Paraskjeva Pjatnitsa, an outstanding example of Polesian wooden church architecture. It was a relief to find that the parish has not substituted the original cupolas with alien golden domes, a substitution occuring with lamentable frequency in Polesia.
Царква Параскевы Пятніцы ў Мясяцічах — узор палескага драўлянага царкоўнага дойлідства. Рады бачыць, што прыход не замяніў традыцыйныя бунькі на чужыя, бліскучыя купалы-цыбуліны.
Churches of Belarus (part CCXIV): Orthodox church of Paraskjeva Pjatnitsa (1794), Mjasjatsichy 2017.
Цэрквы Беларусі (частка CCXIV): царква Параскевы Пятніцы (1794), Мясяцічы 2017 г.
As I had driven into the village I’d seen three friendly-looking people sitting on a bench. After photographing the church I went over to chat with them: Vjera, Jus’tsina and Ivan. The bench (part XVII): Mjasjatsichy 2017.
What can seem more prosaic than the plain wooden bench in front of almost every village house in Belarus? And yet the bench is the pivot of social life, the gathering place of generations on a summer’s eve, the village agora, the permanent observation post. The bench is the witness to the changing fortunes of the village and at the same time a testament to Belarusianness beyond time. It is the place where men gather on a holiday to tell fishing tales. It is the place where, after a long day’s work or in the later years of life, homeowners sit to take in the afternoon sun, to let the evening meal simmer, to chat with neighbors, to wait for the cow to come home, to observe the passing traffic, to guide the stranger asking for directions — and, having sized him up in an instant, to give him spirited advice about life.
Пасьля здыманьня царквы, падышоў да людзей, якія глядзелі прыязна на мяне з лаўкі: Вера, Юсьціна й Іван. Лаўка (частка XVII): Мясяцічы 2017 г.
Што можа здавацца больш празаічным за звычайную драўляную лаўку, што ёсьць ледзьве не перад кожным вясковым беларускім домам? Асабліва як стаіць моўчкі пад сьнегам. Але менавіта вакол лаўкі круціцца мясцовае грамадскае жыцьцё. Лаўка – вясковая агора. Лаўка – сталы пост, сведка зьменлівасьці фартуны і адначасова сьведчаньне пра пазачасавую беларускасьць. Гэта месца, дзе ў сьвяточны дзень мужчыны зьбіраюцца пагутарыць пра рыбалку. Гэта месца, дзе гаспадынька можа пасядзець, пагрэцца ў ласкавых промнях перадвечаровага сонца і паразмаўляць з суседзямі, пакуль згатуецца ў печцы вячэра, пакуль карова прыйдзе дадому. Гэта месца, адкуль выгодна паглядзець на мінакоў, і калі вандроўнік папытаецца дарогі, імгненна ўбачыць яго навылёт і даць добразычлівыя жыцьцёвыя парады.
Vjera recognized me as the fellow whom she had met several years earlier on the Mjasjatsichy-Bizharavichy road when we both stopped — I in a car and she on a bicycle — to look at hundreds of storks gathered in a field.
The muster of storks along the Mjasjatsichy-Bizharavichy road 2013.
